Γεράσιμος Κουζέλης
< πίσω στους Συγγραφείς

Ο παρών τόμος στοχάζεται τη σκοτεινή πλευρά της εποχής μας, την αρνητικότητα την οποία κάθε ριζοσπαστική πολιτική στρατηγική πρέπει να αντιμετωπίσει, να διαχειριστεί και να μετασχηματίσει. Η αρνητικότητα εμφανίζεται είτε ως μια διαλεκτική στιγμή διέλευσης είτε ως επιστροφή του κακού σε πολλές μορφές: ως η βιοπολιτική διακυβέρνηση, η αυταρχική στροφή των δημοκρατιών, τα οικονομικά της ανισότητας, η πανδημία, ο περιορισμός κατ' οίκον και η κατάσταση εξαίρεσης, η πολιτική του φόβου, οι πολλαπλές παραβιάσεις ελευθεριών και δικαιωμάτων, κυρίως δε η επιστροφή του πολέμου. Όλα αυτά συνδυάζονται στον νεο-συντηρητισμό, τον νεοφιλελευθερισμό και τον ακροδεξιό λαϊκισμό και δημιουργούν μια σημαντική πρόκληση για τη δημοκρατία και την αριστερά.Ο φόβος του θανάτου είναι κυριολεκτικά πανδημικός. Άτομα, τάξεις και μάζες ζουν σε κατάσταση συνεχούς αρνητικότητας. Το να ζεις διαρκώς μαζί με το θάνατο περιορίζει τη φαντασία, αποτρέπει τη σκέψη που αξίζει το όνομά της, πόσο μάλλον μιαν τέτοια για μια άλλη καλύτερη ζωή και κοινωνία. Αυτός ο τόμος απεικονίζει τις σύγχρονες πολιτικές προκλήσεις για τους θεσμούς, τα κοινωνικά κινήματα και τις πολιτικές στρατηγικές. Ελπίζει να συμβάλλει στη δημιουργία αποτελεσματικών αντιστάσεων και στην απόρριψη των ρατσιστικών, πατριαρχικών και αυταρχικών ιδεολογιών και πρακτικών που αποτελούν τον πυρήνα τουακροδεξιου λαϊκισμού. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός μεγάλου λαϊκού δημοκρατικού χειραφετητικού μετώπου στην Ευρώπη και πέρα από αυτή. 

«Η δημοκρατία», καταλήγει το βιβλίο, «είναι ένα ιδιαίτερο πολίτευμα, μια αγωνιστική αξίωση αλλά και μια συνολική στάση που προσδιορίζει χαρακτήρες και καθημερινές πρακτικές».Ως τέτοια είναι διαρκώς σε σύγκρουση με ό,τι την αποσταθεροποιεί ή την αποδομεί. Ο λόγος της, εκείνος που χαρακτηρίζει δημοκρατικές πολιτικές, δημοκρατικές συμπεριφορές αλλά και δημοκρατικές προσωπικότητες, υφίσταται τις συνέπειες του ρευστού ορισμού και της διαρκούς αμφισβήτησής της. Στη διαρκή αυτή αναδιοργάνωση του δημοκρατικού λόγου ενόψει όσων έχει να αντιπαλέψει, έννοιες, σχήματα αλλά και πρακτικές παίρνουν νέες σημασίες ή και εντάσσονται σε νέο πλαίσιο. Ο πληθωρισμός των αναφορών στη δημοκρατία –όπως και εκείνος των καταγγελιών φασιστικών δράσεων– συνοδεύει μια στρατηγική αποδυνάμωσης των δημοκρατικών αξιώσεων, συρρίκνωσής τους σε κοινούς τόπους. Η κίνηση αυτή σηματοδοτεί την απειλητική εξάπλωση και αποδοχή του μεταφασιστικού λόγου που, ως «απλώς» ακροδε-ξιός, επανεμφανίζεται σε όλη την Ευρώπη με ισχυρά πολιτικά και κοινωνικά ερείσματα.

Tα κείμενα του τόμου αφορούν την επιμόρφωση των Eλλήνων εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Eκπαίδευσης. Tρεις είναι οι κύριες μεταβολές που έχουν επιβάλει την επιμόρφωση: α) η ένταξη της Eλλάδας στην Eυρωπαϊκή Ένωση και η μετατροπή της σε κοινωνία υποδοχής μεταναστών, β) η ραγδαία εξάπλωση των Nέων Tεχνολογιών και γ) η κατάργηση των Παιδαγωγικών Aκαδημιών. Σκοπός του βιβλίου είναι να αποτιμήσει την υπάρχουσα εμπειρία και να προτείνει νέες κατευθύνσεις επιμόρφωσης θέτοντας στο επίκεντρο της κριτικής διερεύνησης την παιδαγωγική διάσταση της διαδικασίας που ακολουθείται.

Η καπιταλιστική κρίση και ο βίαιος, ταξικός τρόπος με τον οποίο επιδιώκεται η έξοδος από αυτήν –ιδιαίτερα στην Ελλάδα, που από το 2010 μέχρι σήμερα βρίσκεται στο γύψο των μνημονίων– επανέφερε στο προσκήνιο πολλά από τα μεγάλα θέματα που απασχόλησαν τον Νίκο Πουλαντζά στη δική του εποχή: από τον αυταρχικό κρατισμό, το φασιστικό φαινόμενο, τον ιμπεριαλισμό και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέχρι το ρόλο του κράτους, τη σχέση των αριστερών κομμάτων με τα κινήματα και φυσικά τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου προς ένα σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Οι συγγραφείς των κειμένων αυτού του τόμου ασχολούνται με τον έναν ή άλλον τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, με τα περισσότερα από αυτά, αλλά και με πολλά άλλα ζητήματα ιδιαίτερου θεωρητικού και πολιτικού ενδιαφέροντος. 

Τα κείμενα του παρόντος τόμου, γραμμένα τα δύο τελευταία χρόνια, αντανακλούν και πραγματεύονται την επίθεση κατά της δημοκρατίας που χαρακτηρίζει την πολιτική και κοινωνική κρίση. Από τη μια, αναζητούν απαντήσεις σχετικά με το κοινωνικό υπόβαθρο αυτής της επίθεσης, τις δυνάμεις που επενδύουν στην αποδόμηση των δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών, και τα γενεσιουργά αίτια της μόνιμης έντασης μεταξύ δημοκρατίας και καπιταλισμού. Εξετάζουν τη δυναμική της απορρύθμισης των συλλογικών τρόπων με τους οποίους αρθρώνονται αξιώσεις στη μορφή των «δικαιωμάτων» και των «ευκαιριών». Από την άλλη, δίνουν έμφαση στην απειλητική δυναμική εκείνων των πρακτικών λόγων που συμπλέκονται για να οργανώσουν την αποφασιστική νεοναζιστική παρουσία στην ελληνική πολιτική σκηνή και ανατρέχουν σε ό,τι εξέθρεψε αυτή τη δυναμική.Πρόκειται για κείμενα πολιτικά, στα οποία όμως διατηρείται η έγνοια για τα θεωρητικά εργαλεία που είναι απαραίτητα στην προσπάθεια ερμηνείας των φαινομένων, αλλά και –κυρίως– στην αναγκαία στήριξη και εμβάθυνση της δημοκρατικής διάστασης των κοινωνικών και πολιτικών μας σχέσεων.

Tι σημαίνει γνώση τελικά; Πώς μαθαίνουμε κάτι καινούργιο; Mαθαίνουμε ή (αυτο)διδασκόμαστε; Eίναι η προηγούμενη γνώση προϋπόθεση της μάθησης ή η άγνοια; Tι ρόλο παίζει στη διδασκαλία η έκπληξη και το ενδιαφέρον; Πώς πρέπει ένας συγγραφέας να παρουσιάζει τη δουλειά του, ώστε οι αναγνώστες να μπορούν να παρακολουθήσουν την επιχειρηματολογία του; Tι σημαίνει απλοποίηση ενός επιστημονικού αντικειμένου; Γιατί οι κοινωνικές επιστήμες είναι αντικείμενα αγωγής στο σχολείο; Mαθαίνουμε από την κοινωνική μας ζωή και πώς; Ποια από τις διαθέσιμες θεωρίες των κοινωνικών επιστημών θα πρέπει να διδάσκεται στο σχολείο; Πώς οργανώνεται μια εισαγωγή στις κοινωνικές επιστήμες; Aυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία επιδιώκει να δώσει απαντήσεις ο παρών τόμος.

Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα το πρόβλημα των συνόρων και των ορίων, σε όλη την πολλαπλότητα των κυριολεκτικών και μεταφορικών σημασιών τους, εμφανίζεται με οξύτητα στο προσκήνιο, τόσο των πολιτικών συγκρούσεων και των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, όσο και των αναζητήσεων των θεωρητικών επιστημών. Είτε αφορά την εδαφική εθνική, πολιτιστική ή γλωσσική διάσταση είτε τις ανεξάντλητες μεταφορικές αναφορές των συνόρων και των ορίων, ο λόγος περί αυτών περνά σήμερα μια περίοδο απολογισμού και έντονης αναθεώρησης. Αυτή την προβληματική αποτυπώνει ο παρών τόμος των τοπικών, με συβολές επιστημόνων και ερευνητών από όλες τις παραδόσεις που συναντώνται στο πεδίο των συνόρων και των ορίων.

Τα κείμενα αυτού του τόμου έχουν προέλθει από μια μακρά διεθνή συζήτηση και προσπαθούν να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που σπάνια τίθενται, γιατί μοιάζουν άλυτα στις συνθήκες των ευρωπαϊκών μαζικών σπουδών: Πώς γίνεται να μην μπορούν να γράψουν και κυρίως να μην μπορούν να διατυπώσουν επιχειρήματα οι φοιτητές; Είναι δυνατόν να μη διάβασαν σε ολόκληρη τη διάρκεια των σπουδών τους ποτέ ένα ολόκληρο βιβλίο; Γιατί το πανεπιστήμιο δεν τους έμαθε ποτέ να διαβάζουν και να γράφουν; Οι φοιτητές θα βρουν στον τόμο ένα πολύτιμο και ταυτοχρόνως διασκεδαστικό υλικό που φτιάχτηκε για να τους συντροφεύσει στις δύσκολες και μοναχικές ώρες που περνούν μπροστά στο άσπρο χαρτί και τα πολυσέλιδα «θεωρητικά» κείμενα, ένα υλικό που μπορεί να τους βοηθήσει χωρίς να απαιτεί να το σεβαστούν. Οι διδάσκοντες θα βρουν ιδέες και προτάσεις, που αν μη τι άλλο θα τους υπενθυμίσουν ότι δεν είναι μόνοι, ότι κι άλλοι ταλαιπωρούνται με τα ίδια προβλήματα. Ο τόμος απευθύνεται όμως και σε οποιονδήποτε συναντά προβλήματα χρήσης της γλώσσας στη δουλειά του, σε οποιονδήποτε διαβάζει ή γράφει.

Ο τόμος αφιερωμένος στη μελέτη της παρουσίας και των πολλαπλών χρήσεων της ιδέας της κατασκευής, περιλαμβάνει 34 πρωτότυπα άρθρα και σημειώματα ελλήνων και ξένων μελετητών από διάφορες περιοχές της τέχνης, της επιστήμης και της φιλοσοφίας, καθώς και κείμενα του Φρόυντ και του Χέγκελ που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα. Στην πρώτη ενότητα του τόμου μεταφράζονται κείμενα από την ευρωπαϊκή πολιτιστική παράδοση του 2ού αιώνα, τα οποία έχουν συμβάλει στη διερεύνηση του περιεχομένου της ιδέας της κατασκευής. Στη δεύτερη ενότητα του τόμου γίνεται μια προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος ανάμεσα στις επιστημονικές, τις καλλιτεχνικές και τις φιλοσοφικές πρακτικές. Μέσα από συγκεκριμένες αναλύσεις χρήσεων της έννοιας της κατασκευής, επιδιώκεται η σύγκλιση των επιμέρους προβληματικών με τη βοήθεια της ακόλουθης διαίρεσης: α) φύση, νοητικές παραστάσεις και ασυνείδητο, β) κοινωνία, ιστορία και παιδεία, γ) τα τεχνήματα του λόγου, οι τεχνικές και οι τέχνες. Τέλος, στην τρίτη ενότητα του τόμου σχολιάζεται έμμεσα η επίκαιρη, παιδαγωγική και ποιητική διάσταση της έννοιας της κατασκευής

Ο τόμος, περιλαμβάνει πρωτότυπα κείμενα ελλήνων και ξένων μελετητών διαφόρων περιοχών των επιστημών του ανθρώπου που συζητούν τη σχέση πειθαρχίας/γνώσης σε διάφορες πρακτικές και λόγους (όπως φυλακή, εργασία, ψυχιατρική, νοσοκομείο). Μια σημαντική ενότητα του τόμου επικεντρώνει στο ζήτημα της πειθαρχίας, των διαφορετικών εκδοχών και της αμφισβήτησής της στις πρακτικές και στους λόγους της εκπαίδευσης και της μάθησης και θέτει ερωτήματα που αφορούν τις σύγχρονες διαδικασίες συγκρότησης των υποκειμένων. Παρακάτω η συζήτηση διευρύνεται καθώς εξετάζονται από διάφορες οπτικές γωνίες των επιστημών του ανθρώπου οι «συνέπειες» της γνώσης/πειθαρχίας, και της απουσίας της, στην εμπειρία και στη σκέψη, στη φύση και στην κοινωνία. Η σχέση τέχνης και πειθαρχίας αναπτύσσεται σε δυο «παραδειγματικά» κείμενα ενώ άλλα κείμενα εστιάζουν στις φιλοσοφικές και ιστορικές καταβολές της έννοιας της πειθαρχίας.

Το βιβλίο αυτό είναι ένας τιμητικός τόμος για τον Θανάση Τζαβάρα και έχει γραφτεί από τους μαθητές και φίλους του. Περιέχει κείμενα που ακολουθούν τους τομείς της επιστημονικής του παρουσίας και παραγωγής ανάμεσα στους δύο πόλους της Νευροψυχολογίας και της Ψυχανάλυσης, με περάσματα από τη νευρολογία, την ψυχιατρική, τη λογοτεχνία και την ιστορία. Μια σειρά από φαινομενικές ασυνέχειες, με μια απόλυτα λογική συνέχεια και ενότητα: Όλοι ξέραμε ότι υπάρχει εγκέφαλος και ότι υπάρχει ψυχισμός, αλλά καθώς περιχαρακωνόμαστε ο καθένας στον τομέα του καταλήγουμε να πιστεύουμε ότι η αλήθεια βρίσκεται στη δική μας μεριά, στο δικό μας αντικείμενο. Ο Τζαβάρας μας έμαθε ότι δεν υπάρχει ή το ένα ή το άλλο, και το βιβλίο αυτό είναι η ευκαιρία της συνύπαρξής μας. Τα κείμενα μοιράζονται σε τρεις θεματικές ενότητες, ακολουθώντας αυθαίρετα τα πεδία επιστημονικού ενδιαφέροντος του Θανάση Τζαβάρα: τη νευροψυχολογία, την ψυχανάλυση και τη μεταιχμιακή, διεπιστημονική σύνθεση.