Η «Εισαγωγή» του Φουκώ στην Ανθρωπολογία από πραγματιστική άποψη του Καντ γράφτηκε το 1960 αλλά είδε το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά το 2008. Το κείμενο συνόδευε ώς τότε μια μυστηριώδης φήμη. Αινιγματική παραμένει ακόμη και σήμερα η σημασία του. Πρόκειται άραγε για μια πρωτοποριακή απόπειρα ερμηνείας της καντιανής ανθρωπολογίας ή για το προοίμιο της φουκωικής κριτικής στον ανθρωπισμό; Συνιστά τεκμήριο της απελευθέρωσης του Φουκώ από την παραδοσιακή έννοια της κριτικής ή μήπως μαρτυρία της διαρκούς οφειλής του στον Διαφωτισμό και την κριτική φιλοσοφία; Σε κάθε περίπτωση ο εισηγητής της αρχαιολογικής μεθόδου απλώνει τα δίχτυα του στον 18ο αιώνα, αλλά τα μαζεύει στο μεταίχμιο του 20ού. Η απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι ο άνθρωπος;» δεν θα είναι άλλη από την ειρωνική αναίρεσή του: «Ο υπεράνθρωπος».

Μαζί με τη μικρή μελέτη για τον Μοντεσκιέ, το δοκίμιο του Αλτουσσέρ για τον Ρουσσώ αποτελεί μια υποδειγματική ανάγνωση φιλοσοφικού έργου. Είναι υποδειγματική για τον τρόπο συστηματικής και εμμενούς κριτικής του Κοινωνικού συμβολαίου. Είναι όμως υποδειγματική και για τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιεί τον φιλοσοφικό λόγο από τη σκοπιά μιας κοινωνικής θεωρίας ταγμένης υπέρ της κοινωνικής χειραφέτησης. Έτσι, τα ερωτήματα με τα οποία ξεκίνησε η νεωτερικότητα και οι αξιώσειες του Διαφωτισμού γίνονται εργαλεία κριτικής της αστικής σκέψης. Ο Ρουσσώ του Αλτουσσέρ δεν είναι μόνο ένας ιδιοφυής θεμελιωτής της σύγχρονης δημοκρατίας, αλλά και ο φιλόσοφος που διαβλέπει και αναπαράγει τις αντιφάσεις της προϊδεάζοντας για την ανάγκη υπέρβασής της. Ο Αλτουσσέρ μας δίνει τη δυνατότητα να ξαναδιαβάσουμε το Κοινωνικό συμβόλαιο του Ρουσσώ σαν ένα σύγχρονο και προκλητικό μανιφέστο.

Το τελευταίο φιλοσοφικό έργο της Χάνα Άρεντ επρόκειτο να είναι ένα τριμερές εγχείρημα με τίτλο The Life of Mind. Δυστυχώς μπόρεσε να ολοκληρώσει μόνο τα δύο πρώτα μέρη. Όσον αφορά το τρίτο, το Judging, βρέθηκε μόνο η σελίδα του τίτλου με ρητά του Κάτωνα και του Γκαίτε. Όπως υπογραμμίζει και ο τίτλος, η Άρεντ θεωρούσε τη δουλειά της σχετικά παράλληλη με τις τρεις Κριτικές του Ιμάνουελ Καντ. Στην πραγματικότητα, ενώ είχε ξεκινήσει να δουλεύει πάνω στο The Life of Mind, έδωσε μερικές διαλέξεις για την «Πολιτική φιλοσοφία του Καντ» στηριζόμενη κυρίως στην Κριτική του καθαρού λόγου. Ο παρών τόμος συγκεντρώνει τις σημειώσεις της Άρεντ γι' αυτές τις διαλέξεις καθώς και άλλα κείμενά της σχετικά με το θέμα της κρίσης, και μας παρέχει σημαντικά στοιχεία για τη συλλογιστική της Άρεντ πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

«Ας θυμηθούμε, επιγραμματικά, τι εννοούσε ο Φουκό όταν μιλούσε για τη μοντέρνα αποστολή του φιλοσοφείν: καταγγελία των αθέατων σχέσεων εξουσίας, δημιουργία αντιστάσεων, δυνατότητα να εκφραστούν οι φωνές που καταπνίγονται, παραγωγή αληθινών γνώσεων που να μπορούν να αντιταχθούν στους κυρίαρχους τρόπους διακυβέρνησης, δυνατότητα επινόησης νέων μορφών υποκειμενικότητας, πρόκληση να ενεργοποιήσουμε τις ελευθερίες και τις δυνατότητες δράσης μας, ανάδειξη της ιστορικότητας των συστημάτων γνώσης, κατάδειξη ότι τίποτα δεν είναι μοιραίο, και εντέλει και οπωσδήποτε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τη ζωή μας. Αυτή την αποστολή ο Φουκό προσπάθησε να την εκπληρώσει αφηγούμενος ιστορίες που μιλούν γι' αυτό που ήμασταν και γι' αυτό που θα μπορούσαμε να πάψουμε να είμαστε». Το βιβλίο του Γκρο αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Φουκό, πιστή στο πνεύμα της φιλοσοφίας του και προκλητική ως ανάγνωση, τόσο για τον ειδικό όσο και για τον αμύητο.

Το όνομα του Μακιαβέλι συνδέεται συνήθως με πολιτικό κυνισμό και ανηθικότητα. Του αξίζει αυτή η φήμη; Για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, ο Κουέντιν Σκίνερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, αναλύει το έργο του Ιταλού φιλοσόφου και μας προσφέρει μια υποδειγματική σε σαφήνεια εισαγωγή. Μας δείχνει όχι μόνο πώς τον επηρέασε η διπλωματική του καριέρα και η ρωμαϊκή ηθική φιλοσοφία, αλλά και πώς η επίθεσή του στην κυρίαρχη ηθική και τις πολιτικές αντιλήψεις συνδέονται με το ευρύτερο κοινωνικό και διανοητικό πλαίσιο της εποχής του. Το βιβλίο αυτό θεωρήθηκε διεθνώς ως μία από τις πιο πρωτότυπες και πολύτιμες συμβολές στην κατανόηση της φιλοσοφίας του Μακιαβέλι.

Η έντονη ενασχόληση σημαντικών φιλοσόφων και ιστορικών της φιλοσοφίας με τα κείμενα του Μαρξ, έπειτα από τις αλλαγές που συντελέστηκαν στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, αποδεικνύει το αυξανόμενο ενδιαφέρον των σύγχρονων στοχαστών για τη σκέψη που σφράγισε τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια. Κύριο μέλημα, της μελέτης του Μπαλιμπάρ είναι να καταδειχθεί ότι ο Μαρξ είναι επίκαιρος συγγραφέας και ότι η σημασία του έργου του για τη φιλοσοφία είναι τώρα μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά.

Η πολυσυζητημένη και μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες μελέτη του Ντελέζ αποτελεί μια γοητευτική διαδρομή στη ζωή του Σπινόζα, αναλύει τους λόγους για τους οποίους κατηγορήθηκε για υλισμό, ανηθικισμό και αθεϊσμό, εξετάζει τις έννοιες του Καλού και του Κακού μέσω της αλληλογραφίας του, και παρουσιάζει μια επισκόπηση της εξέλιξής του, και την εμβέλεια της σκέψης του στη σημερινή εποχή. Κυρίως, όμως αναπτύσει σε μια συμπυκνωμένη και αυστηρά δομημένη ανάλυση τις βασικές έννοιες της Ηθικής μίας προς μία: την ουσία, την υπόσταση, οι παθήσεις και τα παθήματα, τις κοινές έννοιες, τον τρόπο, το πνεύμα και το σώμα, την αιωνιότητα, την αναγκαιότητα, τη δύναμη, τη νόηση, τη φύση. Η μελέτη του Ντελέζ είναι πολύτιμη όχι μόνο για το εύρος και το βάθος των αναπτύξεών της, όχι μόνο για τη συμβολή της στην κατανόηση του σπινοζικού έργου, αλλά και για έναν ακόμη λόγο ιδιαίτερα σημαντικό: ο Ντελέζ δείχνει πόσο επίκαιρη είναι πάντα η σκέψη του Σπινόζα, πώς «συγγραφείς, ποιητές, μουσικοί, κινηματογραφιστές, ζωγράφοι επίσης, ακόμη και περιστασιακοί αναγνώστες, μπορεί αίφνης να διαπιστώσουν πως είναι σπινοζιστές, περισσότερο από τους κατ’ επάγγελμα φιλοσόφους».