Σωζήτα Γκουντούνα
< πίσω στους Συγγραφείς

Το παρόν βιβλίο εξετάζει τη δυναμική διασύνδεση του θεατρικού με το εικαστικό στο πλαίσιο της Αναπνοής του Σάμιουελ Μπέκετ και αποτιμά την ιδιαίτερη επίδραση του συγγραφέα στους εννοιολογικούς και μινιμαλιστές καλλιτέχνες, ανιχνεύοντας την εκτίμηση του Μπέκετ για τις εικαστικές τέχνες και τον εικαστικό μοντερνισμό αλλά και τη συμβολή του σε αυτές (καθώς και την κριτική πρόσληψη της τελευταίας). Το βιβλίο υιοθετεί ένα κριτικό πλαίσιο που στοχεύει στην ανάλυση της αλληλεπίδρασης και της διασύνδεσης μεταξύ μέσων καθώς και της έντασης ανάμεσα σε θεατρικότητα, υψηλόμοντερνισμό, υλικότητα και εικαστικές τέχνες στο συγκείμενο της Αναπνοής. «Το βιβλίο της κυρίας Γκουντούνα με άφησε χωρίς ανάσα.» Simon Critchley, Καθηγητής New School for Social Research« [Αυτή] η μονογραφία περιέχει πληθώρα λεπτομερειών σχετικά με τις πρακτικές της περφόρμανς και καταφέρνει να ενσωματώσει την Αναπνοή του Μπέκετ σε αυτό το πλαίσιο. Αυτή η στρατηγική καθιστά το βιβλίο μια καινοτόμο προσπάθεια ερμηνείας της σχέσης του Μπέκετ με τις εικαστικές τέχνες και τις διασταυρώσεις μεταξύ ζωντανής απόδοσης και στατικής οπτικότητας, και της ανάσας αλλά και της πράξης της αναπνοής ως αφετηρίας για την ανάλυση αυτής της διαμεσικότητας.» Trish McTighe, Journal of Beckett Studies, τόμ. 28, τχ. 2.

Αντικείμενο του τόμου αποτελούν το θέατρο και οι αντιλήψεις περί θεατρικότητας, ως αφετηρία για την εξέταση της έντασης μεταξύ της πραγματικότητας και των αναπαραστάσεών της. Τα κείμενα φιλοδοξούν να ιχνηλατήσουν την περιοχή που καλύπτει το θέατρο ως μοντέλο για την κατανόηση του προβλήματος της αναπαράστασης. Με πρώτο ζητούμενο την οριοθέτηση αυτής της περιοχής, κεντρικό άξονα της διερεύνησης αποτελεί η κατανόηση της αναπαράστασης ως διαδικασίας και όχι ως δεδομένου, παγιωμένου συσχετισμού. Στον παρόντα τόμο των τοπικών, επιστήμονες διαφορετικών κλάδων αναζητούν τομές στο πεδίο που ορίζεται με την κυριολεκτική ή μεταφορική αναφορά στη θεατρικότητα, συζητώντας, σε αντίστοιχες ενότητες, τη «μετάβαση στη θεατρικότητα», τον «λόγο της σκηνής», τη «θεατρικότητα του λόγου», τους «λόγους και τις σκηνοθεσίες».