Το παρόν βιβλίο φιλοδοξεί να αποτελέσει το πρώτο μείζον έργο με θέμα τη συγκρότηση της ιδεολογίας της δεξιάς στην μεταπολεμική Ελλάδα. Έννοιες από τη φύση τους ρευστές και συχνά αμφιλεγόμενες, προσεγγίζονται με όρους θεσμικής λειτουργίας και πολιτικής πρακτικής και όχι με βασικό κριτήριο τον μεθοδευμένο βερμπαλισμό των εκάστοτε κομμάτικων σχηματισμών και των εκφραστών τους. Η ιδιαιτερότητα της εθνικοφροσύνης όπως αυτή δομήθηκε υπό τη σκιά της εμφυλιακής τραγωδίας, μπαίνει στο μικροσκόπιο της ακαδημαϊκής έρευνας με στόχο την ψύχραιμη αποτίμηση μιας περιόδου που σημάδεψε την ιστορία του τόπου και τον προβληματισμό για φαινόμενα που απαντώνται μέχρι σήμερα.

Η Σχολή της Φραγκφούρτης κυριάρχησε στα φιλοσοφικά πράγματα της Ευρώπης και της Αμερικής κατά το μεγαλύτερο διάστημα του 20ού αιώνα. Το βιβλίο εξετάζει την πολιτική θεωρία δύο εκ των κυριοτέρων εκπροσώπων του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών της Φραγκφούρτης, του Μαξ Χορκχάιμερ και του Γιούργκεν Χάμπερμας. Η μελέτη στοχεύει τόσο στο να παρουσιάσει κριτικά και να συγκρίνει τη θεώρηση των εννοιών του πολιτικού και της πολιτικής στους δύο στοχαστές όσο και στο να ασκήσει κριτική ως προς την εφαρμοσιμότητα της επιχειρηματολογίας των φιλοσόφων στο σύγχρονο πολιτικό πεδίο. Παραμένει η πολιτική τοποθέτηση της Σχολής της Φραγκφούρτης επίκαιρη στον 21ο αιώνα; Υπάρχει πολιτικό μέλλον στους υπάρχοντες κοινωνικούς θεσμούς; Μπορούμε να ελέγξουμε τη διαλεκτική σχέση του ατόμου, των επιστημών και των πολιτικών κομμάτων με τον πολιτικό και κοινωνικό χώρο και ν’ αναγνωρίσουμε δυνατότητες επικοινωνιακής δράσης; Το βιβλίο στοχεύει στο ν’ απαντήσει στα ανωτέρω ερωτήματα και στο να διευρύνει την προβληματική τους.

Η εργασία του Ν. Τσουχνικά έχει σαν θέμα τη μελέτη των μαθηματικών επιδόσεων των παιδιών ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία. Στόχος της διατριβής του είναι η διαμόρφωση ενός πλαισίου ανάλυσης της επίδρασης του κοινωνικο-πολιτισμικού περιβάλλοντος στη μάθηση των Μαθηματικών και η αξιοποίησή του στη μελέτη της επίδοσης των μαθητών στο συγκεκριμένο μάθημα. Συγκεκριμένα, στο εμπειρικό μέρος της εργασίας του εξετάζεται, με τη βοήθεια ενός διαγνωστικού τεστ και ενος ερωτηματολογίου, η μαθησιακή κατάσταση και η σχολική πορεία μίας κατηγορίας μαθητών με κοινά χαρακτηριστικά την ελληνική εθνικότητα, τη μεταναστευτική καταγωγή, την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων, και τη φοίτηση σε γερμανικά σχολεία. Η επίδοσή τους στα Μαθηματικά δεν εξετάζεται μόνο σε σχέση με τα γνωστικά περιεχόμενα αλλά και με αναφορά στο περιβάλλον, στον πολιτισμό και την ιδεολογία. Επιδιώκεται μια ολοκληρωμένη θεώρηση της σχολικής επίδοσης στα Μαθηματικά και σε σύνδεση με τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές ευκαιρίες των μαθητών. Εκτός από την καταγραφή των διαφορών μεταξύ ομάδων μαθητών, όπως για παράδειγμα διαφορετικού φύλου και διαφορετικής κοινωνικής καταγωγής, επιδιώκεται να αναλυθεί και να ερμηνευθεί η παρατηρούμενη ανισότητα καθώς, όπως παρατηρεί ο Π. Μπουρντιέ, καθήκον του κοινωνιολόγου είναι να φέρνει στο φως το «κρυμμένο» στοιχείο των κοινωνικών μηχανισμών. Επιδιώκεται, επίσης, να διερευνηθεί η συμβολή τού γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος στην αναπαραγωγή της κοινωνικής ανισότητας και της ιεραρχίας των φύλων στο πέρασμα από τον εικοστό στον εικοστό πρώτο αιώνα.

Με έναυσμα το ζήτημα της εφαρμογής των μαθηματικών, το βιβλίο αυτό οδηγεί σε βασικά ερωτήματα που αφορούν τη φύση, το ρόλο και την αξία των μαθηματικών και σταχυολογεί πιθανές απαντήσεις από τους ιδρυτές των τριών φιλοσοφικο-μαθηματικών σχολών του 20ού αιώνα: Frege, Hilber και Brouwer.

Η άδολη ηλικία της ανθρωπότητας (ο προσωκρατικός Αιών) και ο χαμένος παράδεισος της φυσικής τάξης χωρομέτρησαν τον αγωνιστικό στίβο του Δημήτρη Λιαντίνη. Η αρχαϊκή μυθοπλασία στάθηκε αποκαλυπτική. Ο Λιαντίνης μίλησε για τα ιερά και τα όσια της ανθρώπινης ύπαρξης: τον Έρωτα και τον Θάνατο. Με γνώση και κυρίως με αίσθημα τραγικό, παραπέμποντας κατευθείαν στη σκέψη των μεγάλων ελλήνων κλασικών. Μελέτησε και όρισε το θάνατο ως γεγονός της ζωής. Έχοντας επίγνωση του τέλους, ρούφηξε τις στιγμές. Κολύμπησε προς τις όχθες, όπου οι προπάτορες, δίχως άσκοπες κραυγές ή έξαλλους θρήνους, έκαναν τέχνη και τρόπο μετρημένου βίου τον καημό του θανάτου.