Ο Ερνέστο Λακλάου (Ernesto Laclau) γεννήθηκε στην Αργεντινή στις 6 Οκτωβρίου 1935 και πέθανε στη Σεβίλλη στις 13 Απριλίου 2014 σε ηλικία 78 ετών. Σπούδασε ιστορία στο Μπουένος Άιρες ενώ έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Έσσεξ στην Αγγλία το 1977. Από το 1986 ήταν καθηγητής πολιτικής θεωρίας στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπου ίδρυσε και διεύθυνε για πολλά χρόνια το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Ιδεολογία και ανάλυση λόγου» (Ideology and Discourse Analysis). Κάτω από την καθοδήγησή του, το συγκεκριμένο πρόγραμμα παρείχε (και εξακολουθεί να παρέχει) το κατάλληλο ερευνητικό πλαίσιο για την ανάπτυξη ενός ιδιαίτερου τύπου ανάλυσης λόγου που αντλεί από το έργο θεωρητικών όπως ο Λακάν, ο Φουκώ, ο Ντερριντά και ο Μπαρτ προκειμένου να αρθρωθούν καινοτόμες αναλύσεις συγκεκριμένων πολιτικών φαινομένων (π.χ. ταυτότητες, λόγοι και ηγεμονίες). Αυτός ο θεωρητικός και αναλυτικός προσανατολισμός είναι σήμερα γνωστός ως «Essex School of discourse analysis». O Ερνέστο Λακλάου καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους πολιτικούς θεωρητικούς με το βιβλίο Hegemony and Social Strategy (1985) που συνέγραψε με την Σαντάλ Μουφ (Chantal Mouffe). Ο Λακλάου δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία, και τη Νότια Αφρική. Τα τελευταία χρόνια κατείχε θέσεις στο SUNY Buffalo και το Northwestern University των ΗΠΑ. Κυριότερα έργα του: Politics and Ideology in Marxist Theory (NLB, 1977), Hegemony and Socialist Strategy (μαζί με την Chantal Mouffe) (Verso, 1985), New Reflections on the Revolution of our Time (Verso, 1990), The Making of Political Identities (επιμελητής) (Verso, 1994), Emancipation(s) (Verso, 1996), Contingency, Hegemony, Universality (μαζί με την Judith Bulter και τον Slavoj Žižek) (Verso, 2000), On Populist Reason (Verso, 2005), The Rhetorical Foundations of Society (Verso, 2014).