Δημήτρης Σδρόλιας
< πίσω στους Συγγραφείς

Δημήτρης Σδρόλιας φωτογραφία Ο Δημήτρης Σδρόλιας είναι διδάκτορας Φιλοσοφίας και Ψυχανάλυσης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και σολιστικό πιάνο στο Ωδείο Αθηνών και στην Ανώτατη Σχολή Μουσικών και Παραστατικών Τεχνών της Στουτγάρδης, ενώ ιδιωτεύει ως αναλυτής έχοντας αναλυθεί σε κλασικά φροϋδικά και μετέπειτα σε λακανικά συμφραζόμενα. Γράφει θέατρο, ποίηση και πεζά (ελληνικά, αγγλικά), με το ψευδώνυμο «Ιάσονας Σίγμα». Η ποιητική του σύνθεση Χρονοσωμα από τις εκδόσεις Κέδρος συμπεριλήφθηκε στις βραχείες λίστες του Αναγνώστη για το έτος 2014 στην κατηγορία Πρωτοεμφανιζόμενοι-Ποίηση, ενώ η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ τον παρουσίασε στο ευρύ κοινό συνομιλώντας με το Χρονοσωμα με σπαράγματα από όλο της το έργο σε ένα για πρώτη φορά συντελούμενο, στο βιβλιοπωλείο «Επί Λέξει», υβριδικό, ποιητικό πείραμα. Το ποίημά του «Πλαστική Κούκλα Μιλάει» έχει μελοποιηθεί για Σοπράνο και πέντε όργανα από τον Ιωάννη Παπαδόπουλο και παρουσιάστηκε στην αίθουσα Fanny-Hensel Saal της Ανώτατης Σχολής Μουσικών Τεχνών του Αμβούργου. Τα βραβευμένα (από τον Διαγωνισμό Κρατικών Βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού και την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) θεατρικά του έργα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Οδός Πανός» με τίτλο Θόρυβος: Έργα 2009-2016, ενώ ο Θόρυβος παρουσιάστηκε από την Bijoux de Kant στο Θέατρο Τέχνης τον Οκτώβριο του 2014.

Cogito mortis
Από τον θάνατο του υποκειμένου στο υποκείμενο του θανάτου

Συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση της Δυτικής Φιλοαοφίας στην περιπέτειά της γύρω από το Ον και το Είναι, η παρούσα μελέτη ψηλαφεί τη διάσταση που παίρνει η έννοια της χαϊντεγκεριανής «οντολογικής Διαφοράς» στο κατώφλι του 21ου αιώνα, διυλισμένη μέσα από τη σύλληψή της ως «Διαφωρά/Διαφορά» στη μεταμοντερνικότητα και το ντισκούρ του Ασυνειδήτου στο κλασικό και μεταστρουκτουραλιστικό ψυχαναλυτικό παράδειγμα. Διηθώντας τον φιλοσοφικό στοχασμό της θεμελιώδους οντολογίας μέσα από τις ενοράσεις του μεταστρουκτουραλισμού αλλά και της ψυχανάλυσης, που γνωρίζει τον ευνουχισμό του Φύλου, όχι αυτόν του Θανάτου, και θεμελιώνοντας οντολογικά το νοηματοδοτημένο μόνο ηθικά ως τώρα είναι του Ασυνειδήτου, η παρούσα έρευνα πραγματοποιεί το Πέρασμα στο μετα-αποδομικό Παράδειγμα Σκέψης που έπεται του μετα-μοντερνικού, ανοίγοντας την ψυχανάλυση, την τέχνη, την επιστήμη και τη φιλοσοφία στον Νέο Αιώνα. Διαυγάζοντας, έτσι, το Είναι στο Νέο του Πρόσωπο ως «Οχή/Πληγή» επάνω στον «Πόνο της Εμπειρίας» στο πλαίσιο της αποανα-δομητικής ανάγνωσης του αδημοσίευτου μέχρι πρόσφατα Χάιντεγκερ αλλά και του ίδιου του Ρενέ Ντεκάρτ ως πρωτεργάτη του Υποκειμένου, εμμένει στον «Πόνο του Αρχι-Ευνουχισμού» ως καθοριστικού για τη Νέα Σκέψη χωρίς να του διαφεύγει όπως η ψυχανάλυση και ο μεταστρουκτουραλισμός ως τώρα μέσω της «Διαφο(ω)ράς» ή της «Ηδονοδύνης», επανανοηματοδοτώντας εκεί επάνω οντολογικά τον Θάνατο, συνθήκη αρχι-δυνατότητας Τομής σε Άλλο και Φύλο, όπως πια προηγείται του όποιου παραδοσιακού από Είναι, έως την τελική του Έκρηξη επάνω στο Νέο Υποκείμενο. Το μετα-μεταμοντερνικό. Τον Υπερέμφυλο Τελευταίο Θεό, καθ' ομοίωσιν Νεανθρώπου, που στο οντολογικά του ΑνΆπει(η)ρο ανοίγει στο Cogito ΕρωτοΑγάπης. Εγκαινιάζοντας οντοηθική Επανάσταση. Νέο Πολιτισμό Θανάτου.
έτος: 2017
ISBN: 978-960-589-049-0
σελίδες: 520
διαστάσεις: 21x14εκ.
τιμή: 22.00€