Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους δασκάλους της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ακόμη και σε αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη μουσική γραφή. Χωρίζεται σε εννέα θεματικές ενότητες που συνδέονται με διαφορετικά μαθήματα του αναλυτικού προγράμματος και περιλαμβάνει: - Δημιουργικές δραστηριότητες που κάνουν χρήση των οργάνων της τάξης και διεγείρουν τη φαντασία. - Εύκολες οδηγίες και προτάσεις για περαιτέρω δραστηριότητες. - Κατανοητές πληροφορίες για τους στόχους και για την ηλικία στην οποία απευθύνονται οι επιμέρους δραστηριότητες.

Ο Α. Μπαλτάς διακινδυνεύει στο βιβλίο αυτό ένα διπλό πείραμα: αφενός μια επιστημολογική ανάγνωση της γαλλικής επιστημολογικής παράδοσης και αφετέρου μια εφαρμογή των συμπερασμάτων του πρώτου πειράματος στο πεδίο της επιστήμης της φυσικής. Το ενδιαφέρον του βιβλίου έγκειται στην πρωτότυπη και δημιουργική αξιοποίηση των εννοιών που άντλησε ο Αλτουσέρ τόσο από το Μαρξ όσο και από τους Γάλλους επιστημολόγους. Το πρώτο μέρος αποτελεί μια συστηματική ανάπτυξη θέσεων που συγκροτούν μια μαρξιστική θεωρία του επιστημονικού φαινομένου. Το δεύτερο, αφού θεμελιώσει την έννοια του «τρόπου παραγωγής», διερευνά τη φυσική επιστήμη ως τρόπο παραγωγής. Με όρους αναπάντεχους αλλά και σύγχρονους ο Μπαλτάς «τολμά» να θέσει τη Φυσική σε ένα πλαίσιο που προσδιορίζεται από κοινωνικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους. Ο Αριστείδης Μπαλτάς είναι καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο.

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα που γράφτηκαν στο διάστημα μιας δεκαπενταετίας. Τα ζητήματα που τίθενται μπορούν να περιγραφούν ως συνδεόμενα με μια σειρά από διαπλεκόμενα ζέυγη εννοιών: το σαφές και το σκοτεινό, το ψηφιακό και το αναλογικό, το γνωσιακό και το συγκινησιακό, το κοινωνικοϊστορικό και το βιολογικό -πάντα στο χώρο της γλώσσας. Ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει μέσα από τη διερεύνηση μιας σειράς θεμάτων, ειδικότερων και γενικότερων, τη διαπλοκή αυτών ακριβώς των συστατικών που ορίζουν τη φύση της γλώσσας. Ο Α.-Φ. Χριστίδης είναι καθηγητής Γλωσσολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στο βιβλίο αυτό, ο εν ζωή «πατέρας της σύγχρονης ιταλικής γλωσσολογίας και υπουργός παιδείας στην τελευταία κυβέρνηση της «Ελιάς» ορίζει εκ νέου το πεδίο της σημασιολογίας, βασισμένος τόσο στην ευρωπαϊκή της παράδοση όσο και στις σύγχρονες τάσεις της φιλοσοφίας της γλώσσας και της θεωρίας της επικοινωνίας. Πρόκειται για μια συνεκτική, κριτική και οξυδερκή συμβολή στη σημασιολογική γλωσσολογία. Με τον αντιφορμλισμό της καθιστά αυτό το πεδίο γόνιμο για τις ευρύτερες αναζητήσεις της φιλοσοφίας και των κοινωνικών επιστημών. Η Μικρή σημασιολογία απευθύνεται εξίσου σε εκείνον που αναζητά μια συστηματική επισκόπηση των κρίσιμων ζητημάτων της γλωσσολογίας όσο και στο μελετητή που θέλει να εμβαθύνει στην προβληματική της.

Ο συγγραφέας σημειώνει εισαγωγικά: «Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να απαντηθούν δύο απατηλά απλές ερωτήσεις. Ποια είναι η χρήση της κοινωνικής θεωρίας για τους ιστορικούς και ποια η χρήση της ιστορίας για τους κοινωνικούς επιστήμονες;» Το κλασικό πλέον βιβλίο του Πήτερ Μπερκ προσφέρει συστηματικές απαντήσεις στις δύο αυτές ερωτήσεις, παρουσιάζοντας από τη σκοποιά της σύγχρονης συζήτησης, την πρόσφατη ιστορία των δύο κλάδων, τα μοντέλα και τις μεθόδους τους, τις κεντρικές τους έννοιες και τα προβλήματα στα οποία καλούνται να απαντήσουν.

Το όνομα του Μακιαβέλι συνδέεται συνήθως με πολιτικό κυνισμό και ανηθικότητα. Του αξίζει αυτή η φήμη; Για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, ο Κουέντιν Σκίνερ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, αναλύει το έργο του Ιταλού φιλοσόφου και μας προσφέρει μια υποδειγματική σε σαφήνεια εισαγωγή. Μας δείχνει όχι μόνο πώς τον επηρέασε η διπλωματική του καριέρα και η ρωμαϊκή ηθική φιλοσοφία, αλλά και πώς η επίθεσή του στην κυρίαρχη ηθική και τις πολιτικές αντιλήψεις συνδέονται με το ευρύτερο κοινωνικό και διανοητικό πλαίσιο της εποχής του. Το βιβλίο αυτό θεωρήθηκε διεθνώς ως μία από τις πιο πρωτότυπες και πολύτιμες συμβολές στην κατανόηση της φιλοσοφίας του Μακιαβέλι.

Η έντονη διαμάχη γύρω από τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει το πνευματικό τοπίο των τελευταίων δεκαετιών και έχει οδηγήσει στην αντίληψη ότι κατά κάποιο τρόπο έχουμε μεταβεί στη λεγόμενη «μεταμοντέρνα» κατάσταση. Τα ερωτήματα που έχουν αναδειχθεί από τη διαμάχη αυτή αφορούν κυρίως το λόγο και το υποκείμενο, την έκφραση μέσα από τις πράξεις των σύγχρονων υποκειμένων, τη σχέση με την εξώτερη φύση, την ιστορική πρόοδο και βέβαια την ελπίδα για κοινωνικοπολιτική συμφιλίωση.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται έξι κείμενα τα οποία αναφέρονται σε διαφορετικά είδη αφήγησης όπως είναι το παραμύθι, το παιδικό βιβλίο, η διαφήμιση, η κινηματογραφική ταινία και η αυτοβιογραφική αφήγηση. Κοινό σημείο των κειμένων είναι το ζήτημα της συγκρότησης του υποκειμένου μέσα από το λόγο, όμως το κάθε κείμενο προσεγγίζει το ζήτημα αυτό από διαφορετική οπτική γωνία. Ο Bruno Bettelheim εξετάζει τον τρόπο που λειτουργεί το παραμύθι σε σχέση με τον ψυχισμό του παιδιού. Η Jacqueline Rose επιλέγει το παιδικό βιβλίο για να εξετάσει τη διάκριση ανάμεσα σε αυτόν που γράφει, αυτόν που περιγράφεται και αυτόν στον οποίο απευθύνεται ο λόγος. Η Judith Williamson εξετάζει τη διαφήμιση ως ένα ιδεολογικό μέσο για τη στρατολόγηση υποκειμένων. Η Valerie Walkerdine μελετάει πώς οι φαντασιώσεις που εκφράζουν τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας συνδέονται με το φαντασιακό χώρο μιας ταινίας και παράγουν νοήματα. Η Carolyn Steedman αναλύει πώς η αναπαραγωγή ενός εξωσχολικού αναγνώσματος γίνεται μοχλός για να ξανα-οργανώσει το μικρό παιδί την εμπειρία του και την ιστορία της οικογένειάς του. Στο τελευταίο κείμενο η Άννα Βιδάλη εξετάζει τον τρόπο που η μνήμη ενσωματώνει το ιστορικό γεγονός σε μια ιστορία του εαυτού. Το βιβλίο έχει μεγάλο ενδιαφέρον για όλους όσους ασχολούνται με την Επικοινωνία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη θεωρία της λογοτεχνίας και την ανάλυση κειμένων.

Το εγχειρίδιο του Έκο πρωτοδημοσιεύτηκε το 1977. Αρχική πρόθεση του συγγραφέα ήταν να βοηθήσει τους απελπισμένους «αιώνιους» φοιτητές του «μαζικού» πανεπιστημίου να αντεπεξέλθουν στην υποχρεωτική εκπόνηση διπλωματικής εργασίας. Ωστόσο, όπως φάνηκε και από την εκδοτική επιτυχία του βιβλίου και τη μετάφρασή του σε πολλές γλώσσες, ο συγγραφέας απευθύνεται επίσης σε ευρύτερο και ωριμότερο κοινό, υπαγορεύοντας τους σύγχρονους και ορθολογικούς κανόνες γραφής. Στην ουσία το εγχειρίδιο αφηγείται «πώς γίνεται ένα βιβλίο» και συνάμα εξηγεί «σε τι χρησιμεύει η μελέτη». Ως σύγχρονος διαφωτιστής, ο Έκο καταστρώνει ένα σύγχρονο εγχειρίδιο κανόνων γραφής και μελέτης, με χιούμορ, ευγλωττία αλλά και μυθοπλαστικά τεχνάσματα που απασχόλησαν την κριτική.

.