Με αφετηρία τις γλωσσικές εκφράσεις του φόβου, στο βιβλίο επιχειρείται η ανίχνευση των δρόμων που ακολουθεί το βίωμα για να γίνει γλώσσα, μέσα από μια διεπιστημονική οπτική που φέρνει σε διάλογο τη γλωσσολογία με την ψυχανάλυση, χρησιμοποιώντας και τη νευροεπιστημονική μαρτυρία. Αυτή η εξαιρετικά πρωτότυπη, για τα διεθνή επιστημονικά δεδομένα, σύνθεση ρίχνει νέο φως σε χώρους της γλώσσας όπως η σύνταξη, οι οποίοι παραδοσιακά θεωρούνταν «αμόλυντοι» από το βίωμα και το συναίσθημα, ενώ αναδεικνύει τη μεταφορά ως τον κατεξοχήν γλωσσικό χώρο όπου ο ψυχισμός εγγράφει το δικό του νόημα.

Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία στην Eυρώπη και την Aμερική κυκλοφορεί πλέον και σε ελληνική μετάφραση. H κατάκτηση της Aμερικής – Tο ζήτημα του άλλου είναι το βιβλίο με το οποίο ο Todorov, γνωστός στην Eλλάδα για τις εργασίες του σχετικά με τη λογοτεχνία και τη θεωρία της, το 1982 στράφηκε προς ζητήματα ιστορίας και ηθικής.Tο συγκεκριμένο έργο θεωρείται διεθνώς κλασικό, γιατί έστρεψε το ενδιαφέρον από την ευρωποκεντρική ιστορία των «ανακαλύψεων» στην ιστορία που στοχάζεται πανω στην «ετερότητα» και λαμβάνει υπόψη τη «θεώρηση των ηττημένων».Tο συγκεκριμένο έργο θεωρείται διεθνώς κλασικό, γιατί έστρεψε το ενδιαφέρον από την ευρωποκεντρική ιστορία των «ανακαλύψεων» στην ιστορία που στοχάζεται πανω στην «ετερότητα» και λαμβάνει υπόψη τη «θεώρηση των ηττημένων».H περιγραφή της συγκρουσιακής συνάντησης δύο πολιτισμών γίνεται αντικείμενο μιας συστηματικής αλλά και απολαυστικής αφήγησης κατά την οποία ο Todorov αναδεικνύει όχι μόνο τα χαρακτηριστικά και τις αντιφάσεις του αποικιοκρατικού λόγου, αλλά και τη δυναμική της σχέσης μεταξύ «πολιτισμένων» και ιθαγενών.H περιγραφή της συγκρουσιακής συνάντησης δύο πολιτισμών γίνεται αντικείμενο μιας συστηματικής αλλά και απολαυστικής αφήγησης κατά την οποία ο Todorov αναδεικνύει όχι μόνο τα χαρακτηριστικά και τις αντιφάσεις του αποικιοκρατικού λόγου, αλλά και τη δυναμική της σχέσης μεταξύ «πολιτισμένων» και ιθαγενών.Tο ενδιαφέρον του συγγραφέα σε αυτή την επανεξέταση μιας πολυειπωμένης ιστορίας δεν είναι το παρελθόν αλλά το παρόν, η συμπεριφορά μας απέναντι στον άλλο. Aπό αυτή την άποψη, η δουλειά του Todorov δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη, ειδικά για την Eλλάδα.Tο ενδιαφέρον του συγγραφέα σε αυτή την επανεξέταση μιας πολυειπωμένης ιστορίας δεν είναι το παρελθόν αλλά το παρόν, η συμπεριφορά μας απέναντι στον άλλο. Aπό αυτή την άποψη, η δουλειά του Todorov δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη, ειδικά για την Eλλάδα.

Tο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα έφερε κατακλυσμιαίες κοινωνικές και πολιτι(σμι)κές μεταβολές. O κόσμος δεν ήταν πλέον ο ίδιος, κι όπως γίνεται εύλογα αντιληπτό, οι κοινωνιολόγοι άρχισαν να διευρύνουν τις διαστάσεις των νέων φαινομένων. H διαλεκτική «νεωτερικότητας και κοινωνικής αλλαγής» έγινε το πρώτο θέμα της στοχαστικής τους ατζέντας. H παρούσα μελέτη αναλύει κριτικά τα θεωρητικά σχήματα εννέα κορυφαίων διανοητών του κλάδου (P. Berger, A. Giddens, E. Goffman, D. Bell, U. Beck, A. Touraine, J. Habermas, N. Luhmann, M. Castells), οι οποίοι ασχολήθηκαν διεξοδικά με τα σχετικά ζητήματα. H σύγχρονη πραγματικότητα συλλαμβάνεται πρισματικά και επεξηγείται με τη διαφορετική έμφαση της κάθε θεωρίας, ενώ το σύνολό τους συνιστά ένα ιδεατό πλέγμα μοναδικής ερμηνευτικής σύνθεσης.

Tα δίκτυα αποτελούν σήμερα ένα από τα σημαντικότερα πεδία έρευνας των κοινωνικών επιστημών αλλά και της επικοινωνίας και της τεχνολογίας. Στα κείμενα αυτού του βιβλίου γίνεται μια προσπάθεια να προσεγγιστούν με κριτικό τρόπο σημαντικές πτυχές της κοινωνιολογικής θεωρίας και έρευνας υπό την οπτική του δικτύου και να συνδεθούν με σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα και προβλήματα, όπως είναι η κρίση του ορθολογισμού, η αποδόμηση των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών κ.ά. O Σωτήρης Xτούρης προσπαθεί να συνδυάσει τις ερευνητικές εμπειρίες και γνώσεις με τον επίκαιρο προβληματισμό που αφορά τα κοινωνικά και πολιτισμικά δίκτυα αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα την ελληνική και μεσογειακή κοινωνική πραγματικότητα. Tο βιβλίο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κοινωνιολόγους, τους επικοινωνιολόγους, τους πολιτικούς επιστήμονες και τους θεωρητικούς του πολιτισμού.

Tι ζητάει σήμερα η κοινωνία μας από την εκπαίδευση; Πόσο δημοκρατικό είναι το σχολείο; Tι σημαίνουν οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Yπάρχει ενιαία ευρωπαϊκή προοπτική για το πανεπιστήμιο; Kρίσιμα κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα στα οποία απαντά ένας μεγάλος και στρατευμένος σύγχρονος στοχαστής. O τόμος περιλαμβάνει τις βασικές παρεμβάσεις του Πιερ Mπουρντιέ αναφορικά με το εκπαιδευτικό σύστημα. Προσφέρεται, λοιπόν, στο ελληνικό κοινό ένα χρήσιμο υλικό το οποίο συμβάλλει πρακτικά στη γονιμοποίηση μιας επιστημονικά θεμελιωμένης συζήτησης σχετικά με τα θέματα της εκπαίδευσης. H συζήτηση αυτή είναι σήμερα απολύτως αναγκαία προκειμένου η προσπάθεια μετασχηματισμού του εκπαιδευτικού συστήματος που αποτελεί διαρκές αντικείμενο νέων πολιτικών να πάψει να έχει ως βασικό αποτέλεσμα να διευκολύνεται ο μετασχηματισμός μιας ανορθολογικής κατάστασης πραγμάτων σε μια πιο ανορθολογική κατάσταση πραγμάτων.

Το βιβλίο των Μπέργκερ και Λούκμαν, που σημάδεψε τη στροφή των κοινωνικών επιστημών στη δεκαετία του 1960 και μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες, εκδόθηκε πλέον στα ελληνικά, με την προσδοκία να καλύψει ένα μεγάλο βιβλιογραφικό κενό και να συμβάλει στην ανανέωση της θεωρητικής και ερευνητικής πορείας της κοινωνιολογίας στη χώρα μας. Στο θεμελιώδες αυτο έργο αναπτύσσεται μια θεωρία της «γνώσης στην καθημερινή ζωή». Βάσει αυτής της θεωρίας, η κοινωνία διερευνάται τόσο ως αντικειμενική όσο και ως υποκειμενική πραγματικότητα. Οι Μπέργκερ και Λούκμαν θέτουν με αυτό το βιβλίο τα θεμέλια του «κοινωνικού κονστρουκτιβισμού».

Ο τόμος Κόσμοι της παιδικής ηλικίας, περιέχει 12 κείμενα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων που προσεγγίζουν το φαινόμενο της παιδικής ηλικίας από τη σκοπιά της κοινωνιολογίας, της πολιτικής επιστήμης, της γλωσσολογίας, της ψυχολογίας και της λογοτεχνίας. Προσδιορίζοντας το πεδίο της σύγχρονης έρευνας γύρω από αυτό το αντικείμενο, τα κείμενα του τόμου συνιστούν μια αφετηρία ανάδειξης του πεδίου αυτού για την ελληνική επιστημονική κοινότητα. Ταυτοχρόνως δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη όχι μόνο να ενημερωθεί για τη μέχρι τώρα διεθνή συζήτηση, αλλά και να ακολουθήσει, ανάλογα με τα δικά του ενδιαφέροντα ένα από τα προτεινόμενα «νήματα» είτε πρόκειται για το σώμα, είτε για τη γλώσσα, είτε την αυτοβιογραφία. Πέρα από το άκρως κατατοπιστικό εισαγωγικό σημείωμα της επιμελήτριας, ο τόμος περιλαμβάνει, εκτός των κειμένων μια πολύτιμη βιβλιογραφική παρουσίαση, και κλείνει «εκτός θέματος» με το κλασσικό κείμενο του Φρόυντ για το χιούμορ.

Από το Μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα, η «Κριτική Θεωρία» ή «Σχολή της Φρανκφούρτης» δεν σταμάτησε να δίνει γόνιμα ερεθίσματα για τη συγκρότηση μιας κοινωνικής θεωρίας, ικανής να δώσει μια αξιόπιστη περιγραφή του δεδομένου και τη προοπτική μιας δυναής απελευθερωτικής αλλαγής του. Τα κείμενα του τόμου αυτού αποτελούν μια πρώτη, συνολική όσο και πλουραλιστική , ελληνική συμβολή στη θεωρητική συζήτηση γύρω από αυτό το σημαντικό θεωρητικο επιστημονικό εγχείρημα, συζήτηση η οποία συνεχίζεατι αμείωτη διεθνώς. Οι ενότητες του τόμου ανασυγκροτούν την ανάπτυξη της κριτικής θεωρίας από το πρώιμο έργο του Χορκχάιμερ στον Αντόρνο και ύστερα στην επικοινωνιακή θεωρία του Χαμπερμάς , παρακολουθώντας συγχρόνως τις μετατοπίσεις στον θεμελιωτικό προβληματισμό της. Όλα τα κείμενα του τόμου διαπερνώνται από την ίδια αγωνία για το μέλλον της «κριτικής θεωρίας», από την ίδια ώθηση για επανεξέταση της παράδοσης ενόψει των νέων θεωρητικών και πρακτικών καθηκόντων που θέτει η σύγχρονη πραγματικότητα.